του Θοδωρή Γιάνναρου

…να υπάρχει όπως όλοι λένε "ανάκαμψη”, αλλά η Ελλάδα να είναι η δεύτερη φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη μόλις πριν από την τελευταία Βουλγαρία, που σύντομα όμως, μάλλον θα μας καβαλήσει στη σειρά και οι Έλληνες να συνεχίζουν να φτωχοποιούνται και να γίνονται όλο και πιο φτωχοί, με την ανέχεια μόνιμη παρέα και σύντροφό τους; Τι είδους ανάκαμψη είναι αυτή διάολε, που έχει φέρει και συνεχίζει να φέρνει τους Έλληνες στα όριά τους και πέρα από αυτά;  Είναι μήπως ακόμα ένα ελληνικό παράδοξο αναρωτιούνται οι Financial Times, κάτι που σίγουρα δεν αρέσει στον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος λατρεύει να εκθειάζονται κάποιες δράσεις του, αλλά απεχθάνεται σφόδρα την κριτική, ειδικά όταν χαλάει το αφήγημα… Η χώρα μας όντως συγκαταλέγεται στις καλύτερες πρόσφατες επιδόσεις της ευρωζώνης, αλλά έχει γίνει και η φτωχότερη… Δεν είναι λίγο οξύμωρο;

Παρά το γεγονός ότι πέρυσι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος μειώθηκε κατά σχεδόν 11  μονάδες στο 162% του ΑΕΠ και η χώρα αναβαθμίστηκε με θετικό πρόσημο στις προοπτικές του αξιόχρεου της, εν τούτοις, το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ την τελευταία διετία αυξήθηκε λίγο… αλλά σίγουρα όχι αρκετά, ώστε οι Έλληνες να αρχίσουν να ξεφεύγουν από τη δίνη της φτώχειας που μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, τους ρουφάει όλο και πιο βαθιά!

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδος ήταν κοντά στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως το 2009 που πυροδοτήθηκε η φρικτή οικονομική κρίση που βιώσαμε όλοι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, που διήρκεσε για πάνω από 10 συνεχόμενα χρόνια... με την ελληνική οικονομία να συρρικνώνεται κατά 30% (+/-), με όλα τα συνεπακόλουθα. Το οικονομικό πλήγμα για τη χώρα ήταν πρωτοφανές  - κάτι σαν το κραχ, τη δεκαετία του 1930 στην Αμερική, που τη γονάτισε.

Αυτή τη στιγμή, η ελληνική οικονομία παρά την ισχυρή ανάκαμψη μετά την πανδημία του κορωνοϊού, βρίσκεται να είναι περίπου 19% χαμηλότερη από ότι δύο χρόνια πριν το ξεκίνημα της κρίσης το έτος 2007, ενώ από την άλλη, η οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει από τότε αυξηθεί κατά 17%+. Οι εξελίξεις δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικές, όπως αποθαρρυντική είναι και η πραγματικότητα…

Οι Έλληνες μισθωτοί έχουν έναν από τους χαμηλότερους μέσους μισθούς μεταξύ των ανεπτυγμένων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό οφείλεται στο γεγονός, πως οι πραγματικοί μισθοί μειώνονταν σε σταθερή βάση μέχρι το 2022 και από τότε, παρ’ όλες τις αυξήσεις - ψίχουλα, η κατάσταση έχει γίνει ανυπόφορη για την πλειονότητα των Ελλήνων… όχι πως για τους υπόλοιπους είναι καλύτερα τα πράγματα! Απλά δεν το νιώθουν τόσο έντονα μιας και οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί αποτελούν γι’ αυτούς εγγύηση…και  βρέξει χιονίσει, θα περνάνε καλά, άσχετα αν ένα κομμάτι κρέας κοστίζει όσο και το ήμισυ ενός συμβατικού μεροκάματου!

Και αυτά όλα συμβαίνουν παρ’ όλο που η Ελλάδα θεωρείται πρωταθλήτρια στην αύξηση του πραγματικού κατά κεφαλήν εισοδήματος… που δυστυχώς δεν είναι αρκετό, μιας και η βάση ήταν εξαιρετικά χαμηλή! Από πλευράς μέσου ετήσιου μισθού, στη χώρα μας είναι δυστυχώς ο χαμηλότερος σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, ίσως ελάχιστα πιο κάτω είναι οι μισθοί στη Βουλγαρία… ακόμα, αλλά καθώς το χάσμα με την Ελλάδα μειώνεται απότομα, δεν είναι παράλογο να αναμένεται, πως η Ελλάδα σύντομα θα γίνει η φτωχότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Τι κι αν η κυβέρνηση πανηγυρίζει για κάποιους δείκτες οικονομικούς,η αλήθεια είναι πως φαίνεται να της διαφεύγει το γεγονός της φτωχοποίησης που επικρατεί στη Ελλάδα, με τις τιμές να συνεχίζουν να αυξάνονται, και να πλήττουν βάναυσα τα νοικοκυριά. Η Ελλάδα  συγκαταλέγεται δυστυχώς στις πρώτες θέσεις σε όλους ανεξαιρέτως τους δείκτες φτώχειας, κάτι που σίγουρα δεν είναι και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο για το μέλλον…

Για να είμαστε ειλικρινείς τα πράγματα δεν πάνε καλά, αλλά συν τοις άλλοις, έχουμε και το δημογραφικό από τη μία και την κλιματική αλλαγή από την άλλη, που και οι δύο παράγοντες αποτελούν εν δυνάμει κινδύνους για τη χώρα, με την δεύτερη παράμετρο να οφείλεται στο γεγονός πως, πάνω από το 90% των τουριστικών υποδομών μας και το 80% των βιομηχανικών δραστηριοτήτων εντός της χώρας, τυγχάνει να  βρίσκονται σε περιοχές που εκτίθενται σε υψηλό κλιματικό κίνδυνο.

Όπως φαίνεται, η Ελλάδα θα χρειαστεί μάλλον αρκετά έως πολλά χρόνια συνεχών και επίπονων μεταρρυθμίσεων από σοβαρές κυβερνήσεις,, ώστε κάποια στιγμή να επιστρέψει στο σημείο που βρισκόταν…  το 2007, τότε δηλαδή που ακόμα δεν είχαμε πάρει χαμπάρι το τούβλο που θα τρώγαμε στο κεφάλι… Είναι λοιπόν κατανοητό, πως υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες από σοβαρούς ανθρώπους και γνώστες της κατάστασης, ως προς τις μακροπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές της χώρας μας, άσχετα αν ζούμε στον αστερισμό του παραλόγου και κάποιοι θέλουν να πιστεύουν πως ξαφνικά μετά τον διεθνή  ξεφτιλισμό, η Ελλάδα έγινε παράδειγμα προς μίμηση.

Μην τρελαθούμε κιόλας.. 

* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος-Γενετιστής