του Θοδωρή Γιάνναρου

"Οι πράξεις αποδεικνύουν ποιος είσαι και τα λόγια, ποιος πραγματικά θα ήθελες να είσαι‼️”

Δεν είναι τυχαία ούτε παρωχημένη σήμερα, η ρήση του Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέα  Albert Camus ότι, η πολιτική και η μοίρα μιας χώρας διαμορφώνονται από ανθρώπους χωρίς ιδανικά και χωρίς μεγαλείο, ενώ άνθρωποι που έχουν μεγαλείο μέσα τους, απαξιούν να ασχοληθούν με την πολιτική! Σε κάθε περίπτωση, στην πολιτική, η βλακεία παύει να αποτελεί μειονέκτημα  - ειδικά στη χώρα που γεννηθήκαμε μεγαλώσαμε και ζούμε και ειδικότερα εκείνη αριστερόστροφης απόχρωσης...

Τα ήθη, τις χρονιές που πέρασαν, έφεραν μόνο την "πολιτική αλητεία” στην πολιτική ζωή του τόπου και μάλιστα σε πρώτο πλάνο  - πρώτο τραπέζι πίστα. Είναι απίστευτη η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παριστάνει τον "μπαμπά” του ΠΑΣΟΚ, με τον Ανδρουλάκη να παίζει επιθετικό κατενάτσιο και να γελοιοποιείται δείχνοντας ότι είναι κάποιος άλλος από αυτό που όλοι παρατηρούμε πως είναι  -ένας "τίποτα” δηλαδή… με αποτέλεσμα, ο ίδιος και ο… φλύαρος "φαντάρος των δύο εβδομάδων”, πρόεδρος του Σύριζα, να αποτελούν κατάπτυστους πολιτικούς κάγκουρες, που αδυνατούν να αντιληφθούν, πως η μοναρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη οφείλεται κυρίως σε αυτούς και για πολλά χρόνια οι ίδιοι ή οι αντικαταστάτες τους θα πρέπει νομοτελειακά να τον ανεχτούν, εκτός και αν προκύψει κάτι άλλο δίπλα στη Νέα Δημοκρατία… ούτε αριστερά της, ούτε δεξιά της, αλλά δίπλα της και αν αυτό συμβεί, θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

Αλητεία λοιπόν, πολιτική αλητεία: δύο είναι αυτά που θα μπορούσαν να συμβαίνουν για τη χώρα μας! Είτε ο αρμόδιος διεθνής οργανισμός,  -δηλαδή ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη  -ΟΑΣΕ, αξιολογεί κάθε εκλογική αναμέτρηση κράτους-μέλους, όπως αρμόζει, οπότε και απορρίπτεται κάθε βαρυσήμαντη απαίτηση περί διενέργειας εκλογών…  υπό τη εποπτεία διεθνών παρατηρητών του οργανισμού, είτε η χώρα μας εντάχτηκε ξαφνικά και ως δια μαγείας σε κάποια άλλη κατηγορία χωρών, όπως για παράδειγμα το Αφγανιστάν, η Νιγηρία, η Τουρκία ή κάποια άλλα ακόμα πιο ακραία αρνητικά παραδείγματα τύπου Μιανμάρ κλπ., και ως εκ τούτου πρέπει εκ των προτέρων να αμφισβητείται, η πρόθεση της σημερινής κυβέρνησης να διεξάγει αδιάβλητες εκλογές τον Ιούνιο του 2024. Να αμφισβητηθεί δηλαδή, ότι η κυβέρνηση της Ελλάδος έχει σκοπό και σχέδιο να νοθεύσει το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα… μόνο που εκεί θα απαιτηθούν αποδείξεις και όχι κούφια λόγια χωρίς αντικείμενο και περιεχόμενο.

Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις που πέρασαν, αξιολογήθηκαν ήδη από την αποστολή του ΟΑΣΕ στη χώρα μας και άρα κανείς δεν θα μπορούσε να τις αμφισβητήσει, αν και εκεί υπήρξε το θέμα με τις υποκλοπές! Τώρα είναι πλέον άνευ αντικειμένου το θέμα αυτό! Από την άλλη, η καταδίκη του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λόγο για να αμφισβητηθεί το αδιάβλητο των εκλογών της 9ης Ιουνίου.

Αυτό που όμως σίγουρα μπορεί να αμφισβητηθεί είναι οι καλές προθέσεις κάποιων καθ’ έξιν εθνικών συκοφαντών και αλητήριων πολιτικάντηδων, που δεν διστάζουν να καταγγείλουν ψευδώς την ίδια τους τη χώρα, για κάτι που ποτέ στην ιστορία της Ελλάδος δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν και αυτό είναι η ικανότητα της ελληνικής Πολιτείας για πέραν πάσης αμφιβολίας αδιάβλητες εκλογικές αναμετρήσεις!

Οι εσκεμμένες σαχλαμάρες ή μάλλον οι αλητείες της ηγεσίας του μισοπεθαμένου ΣΥΡΙΖΑ, συνδράμουν σε κάθε περίπτωση στην συσπείρωση της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Ο μέσος ψηφοφόρος της Ν.Δ. παρότι αντιτίθεται με ένταση στα έργα και στον τρόπο διακυβέρνησης και παρόλο που πιστεύει, πως η κυβέρνησή του δεν έπραξε αυτά που έπρεπε να πράξει για πολλά θέματα που απασχολούν τους πολίτες, θα αντιδράσει με την εικόνα που κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να βγάλουν προς τα έξω - πως η εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδος σκοπεύει να διεξάγει εκλογές ρεμούλας και νοθείας εξισώνοντας την με τριτοκοσμικές μπανανίες.

Εν πάση περιπτώσει η πολιτική αλητεία είναι απόρροια της πολιτικής δειλίας και της επιθυμίας κάποιων για δημιουργία παραπετάσματος καπνού, ώστε να υπάρξει προσωρινή έστω απόδραση από το πεπρωμένο… Η λακωνικότερη ιστορία αλητείας είναι εκείνη η ιστορία των δειλών ανθρώπων και τέτοιους έχει αρκετούς η αριστερή πτέρυγα του ελληνικού κοινοβουλίου, όμως… το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.