Του Μανόλη Καψή

Μια ομολογία: Παραδέχομαι τη μονομέρειά μου. Όταν ακούω για τις διαμαρτυρίες των ελευθέρων επαγγελματιών για το "χαράτσι" που τους έβαλε ο Χατζηδάκης, δεν συγκινούμαι καθόλου. Μα καθόλου. Για να μην πω ότι νιώθω και μια κρυφή ικανοποίηση. Επιτέλους δεν θα πληρώνω μόνο εγώ, ο μισθωτός. Ούτε συμπάσχω με τον κ. Βερβεσό, όταν διεκτραγωδεί το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι συνάδελφοί του -υποθέτω δεν αναφέρεται στον Αλέξη Κούγια- που θα υποφέρουν λέει από το τεκμαρτό εισόδημα. Που είναι όσο και των συναδέλφων μου μισθωτών που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό. Και αν διάβασα σωστά τις αναλύσεις των ειδικών περί τα φορολογικά, οι περιπτώσεις των πιθανών αδικιών από το νομοσχέδιο, είναι τελείως οριακές. Ας κάνουν ένσταση λοιπόν και ας δηλώσουν πρόθυμοι για εξονυχιστικό έλεγχο...

Μάλιστα εξέτασα με πολλή προσοχή τις φωτογραφίες από τις κινητοποιήσεις τους στο κέντρο της Αθήνας προ ημερών, και με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση διαπίστωσα ότι ήταν 3 και ο κούκος. Στην κυριολεξία. Το "παρών" έδωσαν μόνο κομματικά στελέχη, υποψήφιοι στις εκλογές, κάτι επαγγελματίες διαδηλωτές του ΚΚΕ και διάφοροι άλλοι που φιλοδοξούν να κάνουν καριέρα στην πολιτική. Φώναξαν συνθήματα, έβγαλαν φωτογραφίες με τον Στέφανο Κασσελάκη και αποχώρησαν ησύχως. Πάμε παρακάτω.

Μια ιστορία: Η κυρία Αθηνά Παπαχρήστου είναι η αγρότισσα από το Μεσολόγγι που με το κομπόδεμά της και πουλώντας ένα χωράφι που είχε, έκανε δωρεά στο νοσοκομείο Μεσολογγίου ένα υπερσύγχρονο ασθενοφόρο. Μπράβο της, μακάρι να βρεθούν και άλλοι. Η προσφορά στο σύνολο είναι μια ευγενής πράξη. Σε γεμίζει ικανοποίηση και δίνει και καλό παράδειγμα.

Όπως εξήγησε όμως, η αγορά του ασθενοφόρου δεν ήταν απλώς και μόνο από διάθεση προσφοράς. Ήταν αποτέλεσμα της "εμπειρίας" της από τις υπηρεσίες του ΕΚΑΒ. Και ποια ήταν αυτή η εμπειρία; Ότι και αυτή και ο σύζυγός της "δεν μπορούσαν να βρουν νοσοκομειακό να τους πάει στο νοσοκομείο την ώρα που έπρεπε". Και όταν βρισκόταν ασθενοφόρο, χάλαγε στον δρόμο… Εδώ αρχίζει το πρόβλημα.

Όπως διηγήθηκε στους δημοσιογράφους που κοινοποίησαν την ιστορία της και έτσι τη μάθαμε όλοι, "μια φορά που έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο και εγώ και ο άντρας μου, μπήκαμε σε ένα ασθενοφόρο και πάλι χάλασε. Μέσα στα χιόνια και τις λακκούβες, το ασθενοφόρο έμεινε, πριν φτάσουμε στην Άρτα. Μας κατέβασαν και μας άφησαν κάτω από ένα υπόστεγο, για να πάνε να φτιάξουν το αυτοκίνητο". Ωραία υπηρεσία.

Το καινούργιο ασθενοφόρο της κυρίας Αθηνάς, παραδόθηκε στη διάρκεια μιας σεμνής τελετής στο νοσοκομείο Μεσολογγίου και η συμπαθής αγρότισσα ζήτησε όταν περνάει έξω από το σπίτι της, απλώς να κορνάρει. Υποθέτω και ελπίζω το αίτημα να ικανοποιηθεί, όσο καιρό τουλάχιστον δουλεύει η κόρνα.

Από την αφήγηση της κυρίας Αθηνάς προκύπτουν δυο συμπεράσματα. Δυστυχώς, γνωστά σε όλους. Ότι έχουμε λιγότερα ασθενοφόρα από όσα χρειαζόμαστε και αυτά που έχουμε, είναι παλιά και χαλάνε συνεχώς, την ώρα μάλιστα που βρίσκονται σε υπηρεσία.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι, πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για σύγχρονες υπηρεσίες υγείας, όταν δεν διαθέτουμε καν επαρκή στόλο σύγχρονων ασθενοφόρων; Όταν σε πολλές περιπτώσεις, η έγκαιρη επέμβαση του ΕΚΑΒ κρίνει και τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς. Είναι δυνατόν η προσφορά των ασθενοφόρων να εναπόκειται στην φιλανθρωπία της κυρίας Αθηνάς ή άλλων ευγενών ψυχών;

Δεύτερη ιστορία: Το καλοκαίρι, πιθανώς να θυμάστε, μια τουρίστρια από τη Ρουμανία άφησε την τελευταία της πνοή στην Ουρανόπολη, καθώς αισθάνθηκε αδιαθεσία και χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Όμως το ασθενοφόρο ξεκίνησε από το Κέντρο Υγείας του Αγίου Νικολάου και χρειάστηκε για να φθάσει στο σημείο που βρισκόταν η άτυχη γυναίκα, πάνω από μια ώρα. Μια ώρα και 15 λεπτά για την ακρίβεια. Στο μεταξύ η 63χρονη υπέστη ανακοπή και υπέκυψε.

Τα ημίμετρα: Υπό την πίεση της κοινής γνώμης και τις αντιδράσεις, ο υπουργός Υγείας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε ότι για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού -α ναι, ξέχασα να το σημειώσω νωρίτερα, εκτός από λιγότερα ασθενοφόρα δεν έχουμε και αρκετό προσωπικό- θα επανδρώσει τα ασθενοφόρα με οδηγούς από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η ιστορία δεν περπάτησε με ενημέρωσαν από το ΕΚΑΒ. Ο οδηγός του ασθενοφόρου δεν είναι ένας απλός οδηγός, πρέπει να είναι διασώστης, γιατί για να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες ικανοποιητικά χρειάζονται δυο άτομα. Αυτό προβλέπουν τα διεθνή πρωτόκολλα.

Όπως εξηγούν όσοι γνωρίζουν το πρόβλημα, η έλλειψη των ασθενοφόρων οφείλεται α. στις ελλείψεις που προέκυψαν από την οικονομική κρίση του 2009 β. από το γεγονός ότι οι παραγγελίες των ασθενοφόρων γίνονται μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ (για να μην επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός), που όμως πρέπει να καλύψουν και άλλες ανάγκες των νοσοκομείων γ. από τον ανταγωνισμό των εταιρειών που προσφέρουν τα ασθενοφόρα και που οδηγούν συνήθως τους διαγωνισμούς προμήθειας στα δικαστήρια (δηλαδή σε αδιέξοδο) δ. και στην έλλειψη προσωπικού που καλύπτεται τώρα, ανεπαρκώς, από συμβασιούχους.

Δηλαδή παραγγέλνουμε μικρό αριθμό ασθενοφόρων, ώσπου να έρθουν τα καινούργια, τα προηγούμενα έχουν παλιώσει και χρειάζονται ανανέωση και όσα έρχονται δεν έχουν προσωπικό για να τα επανδρώσει. Αφού κανείς δεν αφήνει τη δουλειά του στον ιδιωτικό τομέα για να προσληφθεί στο δημόσιο σαν επικουρικός και συμβασιούχος.

Μια κοινοτοπία: Για ικανοποιητικές υπηρεσίες υγείας χρειάζονται χρήματα. Και τα χρήματα του ελληνικού δημοσίου είναι περιορισμένα, γιατί ελάχιστοι πληρώνουν τους φόρους τους.

Γι΄αυτό και όταν ακούω τον Βερβεσό να διαμαρτύρεται, δεν συγκινούμαι καθόλου. Μα καθόλου.