Του Σπύρου Δημητρέλη

Με μεγάλη έκπληξη και ενδιαφέρον πληροφορηθήκαμε τη βαρυσήμαντη παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή σε πρόσφατη παρουσίαση βιβλίου.

Ο πρώην πρωθυπουργός είπε πολλά και ενδιαφέροντα. Από αυτά ξεχωρίζουν, ωστόσο, οι τοποθετήσεις του για τον υπό εξέλιξη νέο γύρο διαλόγου της Ελλάδας με την Τουρκία, αλλά κυρίως αυτές για την ελληνική κρίση και τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα που έμειναν στην ιστορία ως "μνημόνια". Αντιγράφουμε από το ρεπορτάζ τα επίμαχα αποσπάσματα των τοποθετήσεών  του:

"Μια και μοναδική είναι η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία, η οριοθέτηση της ΑΟΖ και συνακόλουθα της υφαλοκρηπίδας, που επιλύεται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, και ειδικότερα το ισχύον Δίκαιο της θάλασσας. Ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, μονομερή δικαιώματα κυριαρχίας βασιζόμενα στο Διεθνές Δίκαιο και το αυτονόητο δικαίωμα αμυντικής θωράκισης των νησιών έναντι εμφανούς απειλής, δεν είναι αντικείμενα διαπραγμάτευσης, συμβιβασμού ή υποχώρησης". Ωραία και μεγάλα λόγια. Γεννάται, όμως, εύλογα το ερώτημα τι είναι αυτό που προκάλεσε τον πρώην πρωθυπουργό να παρέμβει για να κάνει αυτές τις αυτονόητες δηλώσεις. Μήπως άκουσε κάτι διαφορετικό από κυβερνητικά χείλη; Μήπως είδε κάτι που δεν βλέπουμε εμείς οι υπόλοιποι στον υπό εξέλιξη νέο γύρο συζητήσεων με την γειτονική χώρα; Δεν νομίζω. Απλά ο πρώην πρωθυπουργός θέλει με τη στάση του να εμφανιστεί ως ο υπερπατριώτης που "δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του" για τα εθνικά θέματα και θα εμποδίσει, με όποια πολιτική δύναμη του έχει απομείνει, οποιαδήποτε προσπάθεια ουσιαστικής προσέγγισης με την Τουρκία. Να θυμίσουμε, βέβαια, τη δική του εξωτερική πολιτική των άνευ ουσίας αλλά πλήθους εντυπώσεων "κουμπαριών" με τον Ερντογάν, την προσέγγιση με τη Ρωσία και το βέτο για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Οι εξελίξεις δεν φαίνεται να δικαίωσαν τις κατευθύνσεις που υιοθέτησε επί της θητείας του ο πρώην Πρωθυπουργός. Η Ρωσία εξελίχθηκε σε έναν αδίστακτο ταραξία και εισβολέα γειτονικής χώρας καταστρέφοντάς την για να επιβάλλει "το δίκιο του", όπως αυτός το αντιλαμβάνεται. Η Ρωσία εξελίχθηκε, παράλληλα, σε έναν από τους καλύτερους φίλους του Τούρκου και "κουμπάρου" Ερντογάν , ο οποίος μέχρι πρόσφατα απειλούσε ότι "θα έρθει ένα βράδυ ξαφνικά" στην Ελλάδα. Όσο για το ζήτημα των Σκοπίων και την καθυστέρηση στην εξεύρεση λύσης, η γειτονική χώρα εντάχθηκε τελικά στο ΝΑΤΟ με την ονομασία Μακεδονία στο επίσημο όνομά της και γεωγραφικό προσδιορισμό.

Ο Κώστας Καραμανλής δεν έμεινε στα εθνικά. Έπιασε και τα ζητήματα οικονομίας που όπως έχει αποδειχθεί δεν είναι και το δυνατό του σημείο. Αντιγράφουμε ένα σημαντικό απόσπασμα της ομιλίας του: "Οι εύρωστες οικονομίες του Βορρά, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, επέβαλαν μια άκρως αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, προτάσσοντας το στενό άμεσο εθνικό συμφέρον έναντι του πραγματικού ορθολογισμού των κοινών ευρωπαϊκών συμφερόντων, εμπλέκοντας μάλιστα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης".

Το πώς χειρίστηκαν οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί την ελληνική κρίση χρέους, χωράει συζήτηση. Σε αυτήν τη συζήτηση, όμως, ο τελευταίος που θα μπορούσε να συμμετάσχει είναι ο Κώστας Καραμανλής. Αυτός, στο μέσον της θητείας του, παρέδωσε την ελληνική οικονομία ως βόμβα έτοιμη να εκραγεί στα χέρια του επόμενου πρωθυπουργού που ήθελε αφελώς να κυβερνήσει πάση θυσία. Πριν μιλήσει ο πρώην πρωθυπουργός για τις ευθύνες Ευρωπαίων και Γερμανών θα πρέπει να πάει λίγο νωρίτερα στην 6ετία της διακυβέρνησής του και να απαντήσει στον ελληνικό λαό για ποιόν λόγο έγιναν τα εξής που σε σημαντικό βαθμό οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας:

- οι πρωτογενείς δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης (δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους το οποίο κάλπαζε λόγω των πρωτογενών ελλειμμάτων) αυξήθηκαν από τα 75 στα 117 δισεκατομμύρια ευρώ. Παρακάτω ακολουθούν βασικοί λόγοι αύξησης αυτών των δαπανών

- οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού για μισθούς και συντάξεις από 17,5 δισ. ευρώ το 2004 έφτασαν το 2009 στα 22,3 δισ. ευρώ. Εδώ περιλαμβάνονται οι μονιμοποιήσεις απροσδιόριστου αλλά σίγουρα μεγάλου αριθμού συμβασιούχων με τον περιβόητο πλέον νόμο Παυλόπουλου, οι συνεχείς αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις σαν να μην υπάρχει αύριο και βεβαίως ο κατακλυσμός του Δημοσίου από τα λεγόμενα Stage, η χειρότερη ίσως μορφή πελατειακών δήθεν προσλήψεων όπου γέμισαν οι υπηρεσίες με stagers που έκαναν τη δουλειά των μονίμων υπαλλήλων προσφέροντας επιχειρήματα για το σύνθημα "όχι άλλος εμπαιγμός, μόνιμος διορισμός"

- η κατάργηση της λίστας φαρμάκων που είχε σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση της δημόσιας δαπάνης για φάρμακα  

- επειδή επανίδρυσε το κράτος επιτρέποντας την άλωση του δημόσιου χρήματος από κάθε λογής αρπακτικά, με τρανό παράδειγμα το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων

- το πάρτι της φοροδιαφυγής που έγινε ανεξέλεγκτο με μέτρα όπως η κατάργηση διαφόρων ελεγκτικών κέντρων και επιπέδων

- η μεγάλη μείωση των δασμών στα αυτοκίνητα λίγο πριν τις εκλογές για να δώσει και "φθηνό τζιπ στο λαό"

Όλα τα παραπάνω δεν προκύπτει από το ρεπορτάζ ότι τού επιβλήθηκαν από τους Γερμανούς. Ο κ. Κώστας Καραμανλής, δυστυχώς, 14 χρόνια μετά την απόδρασή του από το καράβι που με αυτόν στο πηδάλιο πήγαινε πρόσω ολοταχώς στα βράχια, δεν έχει ακόμη δώσει απαντήσεις για το δικό του μερίδιο στις μεγάλες ευθύνες που έφεραν τη χώρα στο χείλος της αβύσσου και τελικά τη χρεοκόπησαν. Ο καθένας μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του πατριώτη και γιατί όχι και υπερπατριώτη. Τσάμπα είναι. Μόνο που ο πραγματικός πατριωτισμός, όπως έχει διδάξει η ιστορία, δεν είναι οι κορώνες εναντίον των Γερμανών και των Τούρκων. Πατριωτισμός είναι η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα των εκάστοτε κυβερνόντων σε όλα τα επίπεδα και, πρωτίστως, στο πεδίο της οικονομίας. Ο οικονομικά ισχυρός είναι, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, και γεωπολιτικά ισχυρός. Τα αντίθετα δηλαδή από αυτά που έκανε ο Κώστας Καραμανλής. Τώρα:

- επειδή η εφαρμοσμένη οικονομική του πολιτική παραπέμπει σε ύπαρξη λεφτόδεντρων

- επειδή  λέει ότι οι κακοί Γερμανοί μας τιμώρησαν, όπως έλεγε άλλωστε και ο Αλέξης Τσίπρας 

- επειδή το υπαρκτό ζήτημα του κατοχικού δανείου χρησιμοποιείται και από τον ίδιο για λαϊκίστικους λόγους απόσεισης ευθυνών για τα παντός τύπου εγκλήματα που έχουν συντελεστεί από τις ελληνικές ελίτ στη χώρα με πράξεις και παραλείψεις, στη βάση του εμπορίου λαϊκισμού στους πολίτες αντί της λήψης αντιδημοφιλών αλλά απολύτως αναγκαίων αποφάσεων

- επειδή θυμόμαστε τις διαρροές του περιβάλλοντος Καραμανλή το πρώτο εξάμηνο του 2015 ότι "καλά τα λέει ο Αλέξης"

-επειδή τα "ορφανά" του Κώστα Καραμανλή, όπως ο Ευ. Αντώναρος, βρίσκονται εδώ και καιρό,  στον ΣΥΡΙΖΑ

-επειδή έδωσε και τον Προκόπη Παυλόπουλο στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο τελευταίος έψαχνε το 2015 για Πρόεδρο της Δημοκρατίας

-επειδή το Δεκέμβριο του 2008 άφησε την Αθήνα να καεί, έρμαιο στους ταραξίες, παρόμοια, τηρουμένων αναλογιών, ανοχή που έδειχνε και ο ΣΥΡΙΖΑ (βλ άβατο Εξαρχείων κατά τη διακυβέρνηση Τσίπρα)

μια καλή λύση, και για τον ίδιο τον κ. Καραμανλή και για τον ΣΥΡΙΖΑ, που ταλαιπωρείται σε θέματα ηγεσίας μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και τις φουρτούνες Κασσελάκη, είναι να αναλάβει ο πρώην πρωθυπουργός την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι μια κάποια λύση...

spiros.dimitrelis@capital.gr