Του Σπύρου Δημητρέλη

Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι το πρόσωπο των ημερών. Ήρθε σχεδόν από το πουθενά και κατάφερε να πάρει την ηγεσία ενός κόμματος στο οποίο δεν ήταν καν μέλος. Οι θεωρίες για το πώς έγινε αυτό είναι πολλές. Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι το εξής ερώτημα: μπορεί ο Στέφανος Κασσελάκης ως ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κερδίσει στις επόμενες ή στις μεθεπόμενες εκλογές τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Πριν επιχειρήσουμε να δώσουμε απάντηση σε αυτή την καίρια και άκρως ενδιαφέρουσα ερώτηση θα πρέπει να επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε τους λόγους για τους οποίους, σε όρους πολιτικής ανάλυσης, επικράτησε ο κ. Κασσελάκης έναντι των υπολοίπων υποψηφίων και κυρίως της κας Έφης Αχτσιόγλου που ήταν και ο βασικός του αντίπαλος. Ένας φίλος είπε πολύ χαρακτηριστικά το εξής: Η Αχτσιόγλου έταζε στον κόσμο Κουμουνδούρου και ο Κασσελάκης έταζε Μαξίμου. Δηλαδή το γκουβέρνο. Μέσα στην απλουστευτική της διατύπωση, η εκτίμηση αυτή δεν δείχνει να απέχει και πολύ από τα δεδομένα των τελευταίων εβδομάδων. Η κα Αχτσιόγλου ακουγόταν κατά κύριο λόγο εξαγγέλοντας ένα κόμμα δομών και διαδικασιών και όχι προσώπων και προσωπικών στρατηγικών. Έλεγε ότι στόχος είναι μια δίκαιη κοινωνία όπου οι πολίτες θα πάψουν να έχουν χαμηλές προσδοκίες.

Από την άλλη ο επικοινωνιακός σίφουνας Στέφανος Κασσελάκης εμφανίστηκε με πολύ πιο συγκεκριμένα γηπεδικού -άρα σαφέστατου και για τους πιο αδαείς- χαρακτήρα συνθήματα: "Μιλώ καλύτερα αγγλικά από τον Μητσοτάκη. Εγώ μπορώ να κερδίσω τον Μητσοτάκη". Το τι θα κάνει εφόσον κερδίσει τον Μητσοτάκη λίγο ενδιαφέρον έχει για αυτούς που τον ψήφισαν. Αρκεί να κάνει πράξη αυτό που υπόσχεται: να κερδίσει τον Μητσοτάκη! Η υποψηφιότητα Κασσελάκη φαίνεται ότι ήρθε ως από μηχανής θεός για τους αντιμητσοτακικούς ψηφοφόρους. Ενδόμυχα είχαν όλοι πειστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την κα Αχτσιόγλου θα ήταν ένα αξιοπρεπές, σοβαρό, λιγότερο τοξικό κόμμα το οποίο, όμως, όχι μόνο δεν θα αμφισβητούσε την πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη, αλλά θα όδευε με βεβαιότητα προς μονοψήφια ποσοστά. Θα ξαναγινόταν ένα πτωχό, πλην πολιτικά και κοινωνικά τίμιο, κόμμα της αριστεράς. Λένε ότι εφόσον μια αρκούδα γευτεί την ανθρώπινη σάρκα μια φορά, το επιζητά και το προτιμά από οποιαδήποτε άλλη τροφή. Κάτι ανάλογο, μάλλον, συμβαίνει και με την εξουσία. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε επίπεδό του τη γεύτηκε και πλέον ήταν έτοιμος να στηρίξει τον οποιονδήποτε θα του έδινε την προσδοκία να την γευτεί ξανά. Είναι άραγε τυχαίο που ο περίφημος Καρανίκας -προσωπικός φίλος του Αλέξη που επί πρωθυπουργίας του ήταν εγκατεστημένος στο Μαξίμου ως σύμβουλος με θολό αντικείμενο και κάποιοι τον είχαν χαρακτηρίσει και αργόμισθο- στέκεται αγέρωχος facebookικός αρωγός του Στέφανου; Είναι άραγε τυχαίο που όλο το σύστημα Τσίπρα και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας δια της επιτηδευμένης σιωπής του στήριξε τον Στέφανο; Είναι άραγε τυχαίο που περισσότερο τα νεόφερτα, όπως πρώην πασοκικά, στελέχη στηρίζουν Στέφανο (βλ. Τζάκρη, Κουρουμπλής, Βαγενά), ενώ οι "παλιοί", όταν το κόμμα ήταν στο 3%, στήριξαν Αχτσιόγλου; Δεν νομίζω. Η προσδοκία, λοιπόν, της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑϊκού κόσμου της Κυριακής, είναι ότι με τον Στέφανο το γκουβέρνο είναι πιο κοντά. Αυτή βέβαια η προσδοκία τροφοδοτήθηκε, πιθανότατα, και από εγχώριους παράγοντες οι οποίοι δεν θέλουν έναν πανίσχυρο Μητσοτάκη και μέλλον επιθυμούν να τον "κοντύνουν" για δικούς τους λόγους ο καθένας.

Πάμε, όμως, πίσω στο αρχικό ερώτημα. Αν μπορεί πράγματι ο Στέφανος να νικήσει τον Κυριάκο. Η πρώτη απάντηση είναι "ναι". Μπορεί. Στη ζωή και ειδικά στην πολιτική, το "ποτέ" δεν πρέπει να λέγεται ποτέ. Ας θυμηθούμε τον Κ. Σημίτη που αναφερόμενος υποτιμητικά στον Κώστα Καραμανλή φέρεται να έχει πει "εγώ από αυτόν δεν χάνω". Όταν κατάλαβε ότι χάνει από "αυτόν", αποχώρησε. Ας θυμηθούμε τον Αλέξη Τσίπρα που νίκησε τον Αντώνη Σαμαρά σε μια τρελή κούρσα από το 3% στο 35%. Ας θυμηθούμε παλιότερα, το 1920, την Ηνωμένη Αντιπολίτευση που κόντρα σε όλα τα προγνωστικά νίκησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο Στέφανος, λοιπόν, έχει πιθανότητες να νικήσει. Το αν, όμως, αυτή η πιθανότητα θα επαληθευτεί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Αν η οικονομία στραβώσει, ο Στέφανος θα είναι έτοιμος να τάξει τα πάντα στο μεγάλο μερίδιο της ελληνικής κοινωνίας που είναι εθισμένο στο δημοσιονομικό λαϊκισμό (βλέπε επιδόματα ,Pass, διορισμούς). Και να μην στραβώσει η οικονομία,  υπάρχουν πιθανότητες να νικήσει τον Μητσοτάκη. Να θυμίσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχασε το 2004 με την οικονομία στα ύψη, αλλά τον κόσμο να έχει κουραστεί από το "καθεστώς ΠΑΣΟΚ". Θα τολμούσα να πω πώς το αν θα χάσει ο Μητσοτάκης από τον Κασσελάκη εξαρτάται, ίσως, σε μεγαλύτερο βαθμό από τον Μητσοτάκη. Η συνέχιση της πορείας αποφυγής των πραγματικών μεταρρυθμίσεων όχι απλώς δεν επιλύει κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά στο τέλος τα διογκώνει. Και εκεί θα περιμένει ο Στέφανος με τις μαγικές λύσεις από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού. Άλλωστε έχει καλό δάσκαλο… και η χώρα είναι γεμάτη σε κάθε πεδίο και γωνιά μικρούς Κασσελάκηδες. Τους λεγόμενους και καταφερτζήδες, μια λέξη που δεν μεταφράζεται σε καμία γλώσσα.

ΥΓ. Αν ήμουν Νίκος Ανδρουλάκης θα είχα αρχίσει να ανησυχώ.