Τα ψιλά γράμματα της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ

Tου Σπύρου Δημητρέλη

Λόγω ηλικίας έχω αποκτήσει σε έναν αρχικό βαθμό μια ήπια πρεσβυωπία. Πρόκειται για μια φυσιολογική πάθηση που εμφανίζεται συνήθως στις αρχές της πέμπτης δεκαετίας της ζωής του ανθρώπου και τον δυσκολεύει σημαντικά στην καθημερινότητά του. Εκεί, όμως, που αυτό το απότοκο της ωρίμανσης μού γινόταν πραγματικά πρόβλημα ήταν στον διάδρομο του σούπερ μάρκετ. Μέχρι και πριν από μερικές ημέρες. Εξηγούμαι: η αγορανομική νομοθεσία που πέρασε το 2017 επέτρεπε στα σούπερ μάρκετ να αναγράφουν τις τιμές των συσκευασμένων προϊόντων ανά συσκευασία με μεγάλα και ευκρινή γράμματα και τις τιμές ανά μονάδα μέτρησης -που είναι και η πραγματική τιμή του προϊόντος- με γράμματα "ψείρες". Εκεί χρειάζονταν γυαλιά πρεσβυωπίας και καλός φωτισμός που μερικές φορές επιτυγχανόταν με τον φακό του κινητού. Ο υποψιασμένος καταναλωτής ταλαιπωρούνταν για να μάθει την πραγματική τιμή του προϊόντος που αγόραζε ή που χρειαζόταν να συγκρίνει για να κάνει την πιο συμφέρουσα επιλογή. Ο ανυποψίαστος γινόταν θύμα διότι συνήθως αγόραζε και συνέκρινε τιμές με βάση την τιμή ανά συσκευασία. Ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό το παραπάνω.

Η τιμή ενός βάζου με μέλι 700 γραμμαρίων είναι 7 ευρώ. Η τιμή κιλού του συγκεκριμένου μέλιτος είναι 10 ευρώ. Μέχρι πρόσφατα στο ταμπελάκι στο ράφι αναγραφόταν με μεγάλους και ευανάγνωστους χαρακτήρες μόνο η τιμή των 7 ευρώ (αυτή που αφορά τη συσκευασία των 700 γραμμαρίων) και η τιμή του κιλού που είναι 10 ευρώ και η πραγματική, αναγραφόταν με γράμματα "ψείρες" που ήταν πολύ δύσκολο να τα διαβάσει κανείς και να συγκρίνει πραγματικές τιμές. Το αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να υπάρχει στο ίδιο ράφι ή συνήθως και σε πιο πάνω ράφι που είναι πιο εύκολα προσβάσιμο μια συσκευασία 600 γραμμαρίων άλλης μάρκας μέλιτος που επίσης έκανε 7 ευρώ. Ωστόσο, η τιμή κιλού αυτού του μέλιτος είναι 11,67 ευρώ και αναγραφόταν με πολύ μικρούς και δυσανάγνωστους χαρακτήρες. Ο καταναλωτής μπορούσε εύκολα να παραπλανηθεί βλέποντας ότι 7 ευρώ κάνουν και οι δυο συσκευασίες ενώ στην ουσία αγόραζε με τα ίδια χρήματα λιγότερο προϊόν και σίγουρα πολύ ακριβότερο. Ψιλά γράμματα θα πει κάποιος. Ακριβώς αυτό είναι. Ψιλά γράμματα που συνήθως σε αυτά κρύβονται και οι μεγάλες παγίδες.

Ε, λοιπόν εδώ και μερικές ημέρες στα σούπερ μάρκετ η τιμή ανά κιλό με την τιμή ανά συσκευασία είναι πλέον σχεδόν στο ίδιο μέγεθος και ευανάγνωστες με έντονα γράμματα. Πρόκειται για πρακτική που ακολουθείται στο εξωτερικό, όπως στη Βρετανία, εδώ και δεκαετίες, με στόχο τη διευκόλυνση και προστασία του καταναλωτή. Για όποιον πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ σε εποχές μεγάλης ακρίβειας, όπως αυτή που διανύσαμε και διανύουμε, ως  προϊόν της πανδημίας και της φονικής εισβολής του Ξανθού Γένους στη φιλοδυτική Ουκρανία, η αλλαγή αυτή είναι μια μικρή επανάσταση για την προστασία των εισοδημάτων. Όχι για τους εύπορους και τους έχοντες, όπως αρέσκεται να τους αποκαλεί στα συνθηματικά της επιχειρήματα η λαϊκίζουσα πολιτική κάθε χρώματος, αλλά για τους πραγματικά δοκιμαζόμενους χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους και τη μεσαία τάξη. Βοηθά, κάνοντας πιο εύκολη και διάφανη τη σύγκριση τιμών, αυτούς που μετρούν αναγκαστικά και το πενηνταράκι και σέβονται τον κόπο που κάνουν για το εισόδημά τους. Μια τόσο απλή και χρήσιμη για τα λαϊκά εισοδήματα, όπως τα αποκαλούν οι σύντροφοι της αριστεράς, μεταρρύθμιση δεν έγινε ούτε επί εποχής μνημονίων, που πραγματικά τα εισοδήματα είχαν ισοπεδωθεί, ούτε επί της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που διατυμπάνιζαν "το συμφέρον του λαού". Δεν προτάθηκε καν από την αντιπολίτευση τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια.

Έγινε, όμως, με μια υπουργική απόφαση που υπεγράφη λίγο πριν τις εκλογές από τον υπουργό Ανάπτυξης κο Άδωνη Γεωργιάδη. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά, ούτε τού έχω κάποια υποχρέωση. Αλλά αν δεν τον επαινέσω για αυτό, θα τον αδικήσω. Έγινε, ουσιαστικά, από έναν άνθρωπο που αγαπούν να μισούν οι της αντιπολιτεύσεως, και γενικά έγινε από μια κυβέρνηση που τουλάχιστον καταλαβαίνει τι σημαίνει αγορά και πώς αυτή λειτουργεί. Πρόκειται για απόφαση που σίγουρα προκαλεί δυσφορία "στα μεγάλα τραστ", τα οποία καταγγέλλει σχεδόν παπαγαλίστικα η λαϊκίζουσα πολιτική κριτική. Έγινε, όμως, από αυτή την κυβέρνηση "του νεοφιλελευθερισμού, που προστατεύει μόνο τους μεγάλους και ισχυρούς".

Η κίνηση αυτή δεν είναι η μόνη στην προσπάθεια που έγινε τα τελευταία χρόνια για να βοηθηθούν οι πολλοί και να δυσφορήσουν οι λίγοι. Έχουν γίνει δεκάδες παρεμβάσεις σε πολλούς τομείς. Από την έκδοση του γνήσιου της υπογραφής και την επικύρωση εγγράφων με μερικά κλικ στον υπολογιστή μέχρι και την ψηφιοποίηση πολλών διαδικασιών στις διευθύνσεις Μεταφορών, όπως οι μεταβιβάσεις ΙΧ και οι ανανεώσεις διπλωμάτων, που περιόρισαν τις τριτοκοσμικές εικόνες με το "γρηγορόσημο" και το "μπαξίσι". Αν κάποιοι αναρωτιούνται γιατί αυτή η κυβέρνηση πέτυχε αυτό που πέτυχε στις εκλογές και ετοιμάζεται να το επαναλάβει στις επερχόμενες, ας αναζητήσει και στο πεδίο της καθημερινότητας του πολίτη μερικές απαντήσεις. Οι εκλογές δεν κερδίζονται ή χάνονται με το ανακάτεμα προσώπων στις επικοινωνιακές ομάδες. Θέλει δουλειά. Πραγματική δουλειά...