Του Γ. Αγγέλη

Η σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα ότι στις 20 Ιουνίου στους λογαριασμούς του ΥΠΟΙΚ στην Τράπεζα της Ελλάδος θα εμφανισθεί η "κατάθεση” των 7,5 δισ. ευρώ από τον ESM, δεν φαίνεται να επηρεάζει την "τάση” των spreads στα ελληνικά ομόλογα.

Αντίθετα μετά την σχετικά πρόσφατη σχεδόν εντυπωσιακή συρίκνωσή τους τέλη Απριλίου – αρχές Μαΐου λίγο πάνω από το 7,22% το τελευταίο δεκαήμερο βρίσκονται ...σκαλωμένα περί τα 50 bp πάνω από το επίπεδο αυτό. 

Και το ερώτημα που δημιουργείται είναι τι κρατάει την επιφυλακτικότητα των αγορών στο επίπεδο αυτό παρά την επικείμενη και αναμφίβολη πλέον ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Η απάντηση έρχεται από δύο διαφορετικές πλευρές. 

Η μία έχει να κάνει με το γεγονός οτι η συζήτηση για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους έχει μεν αρχίσει, αλλά εξακολουθεί να καρκινοβατεί ανάμεσα σε δύο διαφορετικές θέσεις, αυτή του Βερολίνου και εκείνη του ΔΝΤ, που διαφέρουν σε ακραίο βαθμό.

Χωρίς επιπλέον να φαίνεται το ποια τελικά άποψη θα κυριαρχήσει. 

Αντίθετα η στάση και των δύο πλευρών είναι τέτοια που να θέτει σε αμφισβήτηση το αν η υπόθεση της διευθέτησης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους θα βρει τελικά λύση σε ορατό ορίζοντα. 

Το ΔΝΤ φρόντισε να δημοσιοποιήσει πριν από το κρίσιμο Eurogroup του Μαΐου την Έκθεσή του και έχει προειδοποιήσει οτι η επικαιροποίησή της θα γίνει πριν από το τέλος του έτους στην βάση της αξιολόγησης των παρεμβάσεων που θα έχει αποφασίσει η Ευρωζώνη. 

Στο μεταξύ όμως έχει έμμεσα απορρίψει την αξιοπιστία των μέτρων που ήδη έχει προτείνει η Ευρωζώνη μέσω των προτάσεων του ESM. 

Και στο μεταξύ μπαίνει σαν σφήνα στην μέση η ΕΚΤ σαν εν δυνάμει "ρυθμιστής” (σ.σ. σχετικό αναλυτικό ρεπορτάζ στην έκδοση του Κεφαλαίου το Σάββατο 11/6).  

Η δεύτερη πλευρά έχει να κάνει με το γεγονός οτι η εγγενής δυναμική της εγχώριας οικονομίας υπό τις παρούσες συνθήκες – δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί την εσωτερική υποτίμηση διαρκείας για να βελτιώσει το εξωτερικό της ισοζύγιο – δεν φαίνεται ικανή να χρηματοδοτήσει την παραγωγική της ανάκαμψη και κατά συνέπεια την ικανότητά της να ανταποκριθεί στο δημόσιο και ιδιωτικό της χρέος. 

Η μοναδική ίσως αλλά μικρή αχτίδα φωτός φαίνεται να έρχεται σύμφωνα με την Moody's από την σταθερή κατά τα φαινόμενα – διαρκεί δύο τρίμηνα – τάση βελτίωσης του δείκτη των Npls, τα οποία με ρυθμό μερικών εκατοντάδων εκ. ευρώ μειώνονται, απαλλάσσοντας αναλογικά και τις επιβαρύνσεις των προβλέψεων στους τραπεζικούς ισολογισμούς. 

Αν στο περιβάλλον αυτό οι εγχώριες τράπεζες ενταχθούν στα χρηματοδοτικά προγράμματα μηδενικού ή και αρνητικού κόστους που έχουν δρομολογηθεί από την ΕΚΤ, τότε ο φαύλος κύκλος έστω και προσωρινά θα μπορούσε να χαλαρώσει πάντα στα όρια που θα το επιτρέπει το διεθνές περιβάλλον. Και ειδικά ο συσχετισμός της αμερικάνικης με την ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική. 

Είναι προφανές ότι οι προϋποθέσεις αυτές θα επηρεασθούν έτσι κι αλλιώς από το όποιο αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος...   

Υπό τις συνθήκες αυτές είναι μάλλον προφανές το γιατί ενώ η αξιολόγηση προχωρά η αξιολόγηση του ελληνικού χρέους δεν αλλάζει στις διεθνείς αγορές...